دلنوشته های مامان مهدیار

به نام خدا ...... بعد چند ماه نمیدونم چطوری و از کجا شروع کنم آخرین پستی که برات نوشتم مربوط میشد به تولد یکسالگیت.. یعنی تقریبا 4ماه پیش...از اون موقع تا حالا خیلی فرق کردی کاملتر وبزرگتر شدی قدبلندترشدی بلندتر از شب یلدا, شیرینتر از هندوانه ی یلدا ,یلدایی که امسال بر خلاف سالهای قبل و رسم  همیشگی اینبار در خانه خودمان برگزار شد اما در حضور خانواده مامانی و بابایی به این دلیل که دلمون نیومد هیچکدومشون رو تنها بذاریم و نخواستیم مثل پارسال نصفه شب رو یک طرف ونصف دیگر رو طرفی باشیم... ومنو بابامسعود تصمیم گرفتیم توی این شب پذیرای هر دو خانواده ی عزیزمون باشیم متاسفانه برخلاف پارسال که کلی عکس داشتیم امسال یادمون نشد از خوراکی ها...

  سلام  به این دنیا .. سلام به این خونه.. سلام به این صفحه... سلام به دوستای گلم اینقدر دلتنگ اینجا و دوستای گلمم که هزار تا سلام هم بدم سیر نمیشم ..اما بالاخره منو مهدیاری که حالا دیگه کلی بزرگ شده دوباره اومدیم اومدیم تا بازهم باهم باشیم ..... و دیگه جایی نمیریم و میخوایم تلافی این روزها رو دراریم خدا میدونه وسعت  دلتنگیم از اینجا تا کدوم نقطه ایران بود ....وخدا میدونه دلم چقدر واسه  نی نی ها و مامان هاشون تنگ بود اما این بار اومدم که بمونم اومدم که بگم از نازدانه م و بشنوم از نازدانه هاتون .... بالاخره این روزها تموم شد و من عاشق دوستایی هستم که این همه کامنت  واسم گذاشتن و خسته نشدن از جواب نگرفتن و تای...